برام جالبه چه جوری آدم‌های در ظاهر مقیدی که حلال و حروم سرشونه راحت نذری می‌خورن؟
حلال و حروم بودن منشا این نذری ها مشخص نیست. اون‌هایی که دولتی هستن سهمیه گرفتن و به خاطر همین سهمیه گرفتن شبهه داره غذاشون. به جز دولتی‌ها همه هیات ها سهمیه گرفتن و غذای اون‌ها هم شبهه داره. موقع فحش دادن برای ارز دولتی که واسه حج و کربلا داده می‌شن صدای همه بلنده. ولی توی صف نذری کسی صداش درنمیاد. همه مشغول دولپی خوردن هستن.
همه می‌گن و می‌دونن چه آدم‌های به ظاهر متشرع و به باطل حروم خوری نذری می‌دن و مجلس گردونی می‌کنن، می‌دونن اما فکر نمی‌کنن منی که دارم نذری این مجالس رو می‌خورم یعنی دارم لقمه حروم می‌خورم. درسته خودم نقشی توش نداشتم ولی لقمه حروم، لقمه حرومه. اسم هر کسی هم روش باشه، حلالش نمی‌کنه.
یه عده ام که می‌گن نخوریم حیف می‌شه و بلاخره یکی دیگه می‌گیره و اینا. اتفاقن اونایی که حسین رو کشتن و اموال زن‌های بنی هاشم رو غارت کردن می‌گفتن اگه ما نکنیم یکی دیگه می‌کنه.
می‌دونم که دیوار حاشا تا ثریا بلنده ولی چه جوری نمی‌ترسید از اثر لقمه حروم توی زندگی‌تون؟
پ. ن: من سال‌هاست نذری نمی‌خورم. نذری آدم‌هایی که به حلال بودن مالشون مطمئن هستم رو هم نمی‌خورم.
حتی نذری که با پول حلال تهیه شده اگر نیت درستی پشتش باشه به دست من، منی که نیازی ندارم. منی که دستم به دهنم می‌رسه، نمی‌رسه. به دست آدمی می‌رسه که نیاز داره. در جایی صرف می‌شه که بهش نیازه. اون چیزی که به دست من می‌رسه یا توی حلال و حروم بودنش مشکل هست یا توی نیتش.
نذری ,حروم ,رو ,لقمه ,حلال ,توی ,به دست ,سهمیه گرفتن ,و حروم ,منی که ,گرفتن و
درباره این سایت